*۵۲*

مشهد که بودم حرم به یاد همه دوستان بودم و نائب زیاره بودم و ان شاء الله همه حاجت روا باشند

خیلی دوستون دارم دوستان عزیزم و براتون بهترین هارو آرزومندم و ان شاء الله همیشه موفق و سلامت و شاد و خوشبخت و عاقبت بخیر باشید

این پُست پایانی وبلاگ من هست ، نه کسی بهم حرفی زده و یا کاری کرده که ناراحت بشم چه در فضای مجازی یا چه در فضای حقیقی و بخاطر دلخوری نیست رفتنم ، تنها تصمیم من هست چون ازونجاییکه بعضی افراد با نوشتن و گفتن آروم میشن و اما من با ننوشتن و نگفتن آروم میشم ، پس این پایان فعالیت من در فضای مجازی است و بعد از این وبلاگ وبلاگ دیگری هم نخواهم ساخت ، هدفم از ساخت این وبلاگ این بود که بتونه مفید و مثبت باشه برای مخاطبانی که از وبلاگم بازدید میکنند و امیدورام اینطور بوده باشه ان شاء الله و برای همین وبلاگم رو حذف نمیکنم تا باز هم اگر کسی به اینجا آمد از مطالب بتواند استفاده کند ان شاء الله

 نظرات تمام پُست ها بسته هستن به غیر ازین پست ، نظرات دیده میشن اما تایید و پاسخ داده نخواهند شد ، تغییری در تصمیمم نخواهم داد ، گفتم بیخبر نباشه رفتنم برای همین این پست رو قرار دادم و هرکس که سر بزنه به وبلاگ متوجه رفتنم شود

قطعا منم دلم براتون تنگ میشه دوستان عزیزم ، اما میدونم که درک میکنید و به تصمیمم احترام میذارید ، خیلی ممنونم ازتون و به یادتون هستم و بهترینهارو از خداوند براتون خواهانم

تنها خدا مَحرم احوالِ من است و این تمامِ شرحِ حالِ من است ، شبیه شعر شد یکم و واقعا تنها حرفی که میتونم بگم همینه که الان به ذهنم اومد و خودم سرودم :

تنها خدا مَحرمِ احوالِ من است       و این تمامِ شرحِ حالِ من است

خدانگهدار